Dobrostan — coraz bardziej zyskujący na znaczeniu termin odnoszący się do stanu zadowolenia z życia, poczucia harmonii z otoczeniem i samym sobą, możliwości samorealizacji. Pytanie o dobrostan pozwala skupić na tym, jak postrzegamy swoje życie w różnych wymiarach i przestrzeniach. Myśląc o dobrostanie jednostki, coraz częściej patrzymy na wszystko, co ją otacza – zarówno ludzi, relacje, jak i na przestrzeń, w której funkcjonuje. Świadomość jak mocno współzależą od siebie nasze indywidualne decyzje pozwala uwrażliwić nas na różne rozumienie dobrostanu i rozważniejsze tworzenie przestrzeni dla wspólnot o specyficznych potrzebach.
Odkrywanie potencjałów —zarówno jednostkowych, jak i wspólnotowych — sprzyjających osiągnięciu dobrostanu, a także dostrzeganie w nich sposobów kształtowania otaczającej nas przestrzeni miejskiej to kierunek rozwoju współczesnych miast.
Poruszymy zagadnienia:
MIĘDZYGATUNKOWOŚCI - uczulanie na obecność natury w mieście, tworzenie nowego wizerunku przyrody miejskiej, międzygatunkowe współzamieszkiwanie miast bez ścisłego podziału na ludzkie i poza-ludzkie, nierozerwalność relacji człowiek natura, przywracanie miastom dzikości, tworzenie miejskich przestrzeni w trosce o rodzime gatunki i bioróżnorodność, konieczność przejścia od antropocenu do ekopolis i zoopolis, miejskie ostoje przyrodnicze, przyjazne naturze plany zagospodarania.
ZAANGAŻOWANIA OBYWATELSKIEGO – myślenie i działanie w kategoriach dobra wspólnego, miejskie „miejsca wspólne”, umiejętność definiowania i wyrażania kwestii problematycznych, kolektywne rozwiązywanie problemów, zachęcanie społeczności do służby publicznej, sprawczość obywatelska i jej ograniczenia, oddolne wywieranie presji społecznej, drobne, żmudne i niespektakularne działania wielu podmiotów przynoszące efekt zmiany;
RÓWNOWAGI PSYCHICZNEJ – chłonięcie, przyswajanie i wpływ przestrzeni miejskich na psychikę, neuroróżnorodność ludzi i ich potencjał w przestrzeniach publicznych, nurty terapeutyczne oparte na doświadczaniu przyrody np. terapia lasem/redukcja poziomu lęku i stresu poprzez kontakt z naturą.
Dlaczego nie spojrzeć tak na miasto? Jak je kształtować, by pozwalało osiągnąć dobrostan każdej jednostce? Jak go mierzyć i co na niego wpływa? Czy niwelowanie nierówności i praktyki włączające są drogą do osiągnięcia dobrostanu? W jaki sposób przeciwdziałać jego utracie i łagodzić związane z tym zagrożenia?